Bir dağ yorgun
Bastırıyor bağrındaki yanık ağıtları
Yaşıyor kendi koynunda
Dağıtıyor başındaki sisten peçesini
Açıyor patikasını katıyor yola
Baskınlarını unutuyor
Geçit veriyor umarsızca yarına
Bir dağ yorgun
Susuyor...
Sığmıyor şafaklara
Saklanıyor kendi ardına
Sorgulanıyor geceden takılmış demir zincirine
Veriyor parmaklarını ayaza gizlice
Bitmiş yaz masalı
Yüreğin pası
Diken şimdi başındaki yastığı
Susuyor…
Konuşsa damlayacak kanı
Konuşmasa altından kayacak
Taştan yatağı
Bir dağ yorgun…
Susuyor...
Yüreğine giden yolda
Yoldaş olmuş kuşlara
Ekmeği, tuzu, şekeri başkaldırmış
İçerinin puşt soğuğuna.
Susuyor…
Bir dağ yorgun…
Yere basan ayakları
Anlatıyor şimdi masalını karıncaya arıya
İçini yaran o tatlı sızıya
Bir dağ yorgun
Susuyor…
Güneşi karartma ay inmiş yere
Yırtmış göğü züppe gurur
Kördür avlusu sağır koğuşu
Titrer sesi cigarası ağzında durur
Ve bir dağ yorgun
Susuyor…
Mayalamış aşkını yarınlara
Biçmiş gönlünün ekinlerini
Tandır ekmeğini köyünün değirmenini
Bir ara unutur olmuş
Dışarıda bekleyen ereğini
Bir dağ yorgun
Susuyor…