Hasretini yalnızlığımla besleyen
Yüreği sönmüş yanar dağım
Dilimde lavlar saklı
Püskürse yanar kâinat
Yüreğim buz deryası kadar ayaz
Çözülse donar efkârım
Gecelerim ise hüsrana bedel.

Heba olan zamanlarda
Türkülerin dilinde yas tutarım
Geceler bana sırdaştır
Kokusunu bilmediğim güller
Prangalı avuçlarımda solarken
Bir umut fışkırsın isterim avuçlarımda.

Hani o İnci gözlerin bakarken bana
İşledi içime desen desen sevdanı
Yüreğime serdiğim kilimde nakış gibi
İlmek ilmek doladı adını ruhuma

Yüreğim bir ayraç misali
Kır çiçekleri yeniden açıyor bedenimde
Yüreğimde baharlar var
Ilık sevda rüzgârları eserken
Sürdüm gamzeme dolunayı sen diye.

Seherin kuytu anında
Ceylan dağların da gezinirken
Düşlerime kartallar mezar kazar oldu.
Avucum da bir nebze kokuların
Lavanta gibi yayılırken etrafa
Sol yanımı yalar nefesin

Dokun toprağa
Göğsünde elenmiş süt gibi, fışkırırken sevdayı
Buğulandı gözlerim
Kırılgan ifadeydi yansıyan, gözlerindeki bakış
Nemliydi
Alevdi,
Yangındı
Zamana borcu olmayan kelimelerin

Tutku ve arzuydu sendeki yerim
Ah o İnci gözler yüreğimi yakıyor
İçimi deliyor, bedenimi eziyor
Martı seslerinde çığlıklar
Yeşil Palmiyelerden üzerime inerken
Ateşini tenimde hissediyorum.
Sırılsıklam bedenim de izini taşırken
Saçlarım darmadağınık
Ruhum kayboldu bedenimden
Dilimde adın, avuçlarımda kokun
Odamda sesin
Yorulan usumda
Sakladığım inci gözlerin, mutsuz

Ben
Sanırım kır çiçeklerini yeniden sevdim
Umutlar sarmış düşüme gelmesen de
Sarıl sevgime inci gözlüm üşüme
Sarıl ki hissetsin bedenin sıcaklığımı
Ruhumun sevda ateşinin
Bu bedeni nasıl yaktığını
Gör artık İnci gözlüm gör artık.

Osman TÜRKASLAN
ZERREM

Şiirime Eneğini Esirgemeden Ses olan HAYRUNİSA ŞENEL hanfendiye Teşekkür ederim.