Sensiz kaç yıl yaşadım, ömür geldi geçiyor,
Masumken suçlu diye katlettiğin yetmez mi?
Hicran çölünde sensiz canımdan can gidiyor,
Mecnun gibi divane özlettiğin yetmez mi?

Her zulmune katlanıp hiç şikayet etmedim,
Aşkına sadık kalıp sever diye bekledim,
Terkettin beni diye kin ve nefret gütmedim,
Yılı yıla ekleyip beklettiğin yetmez mi?

Sözümüz ahdimiz var, hayallerimiz vardı,
Ölmeden ayrılık yok lafı mazide kaldı,
Hasretinin acısı bütün ruhumu sardı,
Sevdan ile kahredip kül ettiğin yetmez mi?

Bilmezler ne çekerim bakarlar kötü gözle,
Kimi oh olsun diyor, aşk neymiş bu devirde,
Kimi gülüp geçiyor, kimi kınıyor sözle,
Adımı sefillere yazdırdığın yetmez mi?

Aşıklara imrenir içim sızlar bakarken,
Gözüm kimseyi görmez sevdan ile yanarken,
Gün değil saat başı telefonla ararken,
Rüyalarımı bile zor ettiğin yetmez mi?

Hani büyük aşkımız, yeşil gözlerin nerde,
Yokluğun azap oldu düştüm onulmaz derde,
Dönmeni bekler gönül haline şükreder de,
Yıllardır sensizliğe kul ettiğin yetmez mi?

Gönül seni arzular ölmeden görebilsem,
Tutabilsem elini, belini sarabilsem,
Bari ölürken olsun mutluluk duyabilsem,
Her gün bin kez öldürüp dirilttiğin yetmez mi?

Fahrettin Petriçli