Sevgi önemli bir kelimedir, anlam olarak,
Tarifi uzayıp gidecektir, başlayacak olursak,
Onu yerinde bırakıp kendimize dönelim,
İçimizdeki deryalarda neler vardır, görelim…

Varlığımız bir deryadır, göreceğiz bakarsak,
İçindeki özellikleri keşfedemeyiz, yaşarsak,
Her zaman küçük bir eklentiyle çoğalacaktır,
Kıyamet kopuncaya kadar sonlanamayacaktır…

‘Kendini bilen Rabb’ini bilir’ demiş atalarımız,
Bilmekle başlamıştır bu dünyadaki maceramız,
Madde ve manevi iki ayrı bütündür, birleştiğinde,
Kocaman dünya oluşturmaktadır varlığımızda…

Sevgi de bir maneviyatın kelimeleşmiş halidir,
Onunla başlayan macera biz canlıların tarihidir,
Çiçeği bile okşayacak olursak güzelleşecektir,
Hayvanlarla bütünleşince tarifler yetmeyecektir…

O halde bütünsel olarak demek gerekir ki bize,
Sevgiyle var olmaya devam etmeliyiz elbette,
Hayat ne zaman biter, ömür ne kadardır, bilemem,
Sevmek kaliteyle eş anlamdadır, tersine gelemem…