Çayım üşür Ankara üşür sen üşürsen
Ben zaten üşüyorum sensizlikten
Çayımın buğusunda açan tebessümün şuası hüznü senden
Süsen çiçeğinin gönlüne erkenden düşen çiy damlasısın
Bakışların alımlı saf ipekten
İbrişimden düğümler atarsın gönlüme
Çözemem
Bilmecem tek hecem

Deme sirayet eden kekrelik olur yokluğun
Demlik hasret solur ellerine
Yadıma birlikte düşersiniz çay ve sen

Bardağımın ışıltısı gözlerine benzer
Gece saçlarında kaybolur
Gelmezsen acır çayım
Muhacir düşler kurarım iklimine
Düşlerim ateş alır
Efkarımın ucuna iliştirilmiş gülsünüz çay ve sen
Turnalara emanetim var
İçlenir şebnem

Busen bardağa iz olunca
Titrer süsen çiçeğinin gönlü
Suya yansır hüznü öğle üzerinin
Çiy damlası gülüşün kaybolur güneşle
Erirsiniz hayalimde gün batarken çay ve sen
Ellerin süsen gülüşün süsen ben de üşürüm sen üşürsen
Çayım üşüsün ellerim üşüsün üşüme sen üşüme sen
Bitimsiz hikâyem isimsiz efsanem imsiz şahanem tek gayem...
Ankara,16.12.2010 İ.K