Hayatla çarpışarak büyür çocuksu
sevincim
her ayrılığın ardından yaşanan ölçüsüz telaş
yalanlar üzerine ekilen sevgi tomurcukları
nihayetinde...
gözlerden dinmek bilmeyen yaşlar
yokluğunla konuştum,
sohbet ilerledi bir hayli
seni konuştuk oradan buradan
ben masa başında
sensiz, sen ise ayakta
bedende duran büyük yangın
gece sabaha perde açıp gün ağarınca,
yok olacak hayali varlığın bir anda
telaşlar içinde savrularak
üstümüze yürüyen hayatla darbe yapa yapa
yeni düzen ve işleyen çarklar
yaralar derinleşiyor
nereye atsak adım ağır ağır
toprak keser oldu verimini,
hayatla küs anlaşılan
büyülük yalnızlık kaplıyor bedenimi
doyasıya sarılsam sana,
omuzlarında ağlasam
aşk badesini yudumlasak birlikte
hiç susmazdı adına ömür verdiğim kağıt
kalemse tükenmez
sen adına satırlara yazıldıkça kendini yenileyen
kirpiklerim istemezdi kapanmak
gözlerinde bir daha bir beni bulurdum
duymadın,duyamadın
sen adına attığım sessiz çığlıklarımı
hayatla çarpışarak büyür insan
ne kadar alevlenebilirse yangın
o kadar büyür yaşam



Çöllere uğrasa da deli gönlüm ,takadım kalmasa da yollarıma engel konulsa bir tek seni sevdim bir gün geleceğim...

Gözlerin nehir kirpiklerin köprü olsa, ben üzerinden geçerken ipler kopsa ve düştüğüm yer dudakların olsa.

YAZAN:KADER OYUNCUSU
03/05/2010
İZMİR