Sözünü söylerken düşün de söyle.
Allah ve resul’ün, öğüdü böyle.
Her zaman her yerde, güzel iş eyle;
Dua eyle kardeş, eğer eylersen.

İnsana yakışan güzel söylemek,
Beddua yerine dua eylemek.
Hakkın rızasına amel eylemek,
Daim doğru söyle, eğer söylersen.

Söz gümüşse denmiş, sukut altındır.
Doğruluk mümin’in, tacı, tahtıdır,
Zarara uğrasa bile, bahtıdır.
Hayır, bil sen onu, eğer bilirsen.

Kötü arkadaştan koru kendini.
Arayıp bul sen, kendi dengini.
Kırmızı beyazdır, bil sen rengini.
Erdirir kemâle, eğer erersen.



Çalış çabala da girme zarara.
Yanmasın gül tenin yazıktır, nâra.
Boşuna gelmedik biz bu cihâna.
Bilesin Rabbini eğer bilirsen.

Bilirsen nefsindir seni aldatan.
Kendi amelindir o nâra atan.
Var idi yok şimdi, mezarda yatan.
Nûr-u iman ile öl, eğer ölürsen.

İlimle bilinir yüce yaradan,
Kaldır da nefsini şöyle aradan.
Bir anda varılır Hakk’a buradan.
Yüz akınla var, eğer varırsan.

İmân ile ölene cennetin tahtı.
İnsin iradesine bağlıdır bahtı.
Unutma ezelde ettiğin ahtı.
Temiz var huzura, eğer varırsan.

Söz yeter, az konuş, çok fikir eyle.
Muhabbeti azalt ağayla beyle,
Hizmetini, ana-baba, âlim’e eyle,
Kurtuluşa er sen, eğer erersen.
Konya- 1986