İliklerime kadar öfkeye boguluyorum,
bıçak sırtında geziniyorum,
en derininden parçalıyorum aklımın sagduyusun.
cam kırıkları gibi düşüyor yerlere içimdeki anılar,
paramparça oluyor düzensizlik içindeki düsensizlik,
mıh gibi çakıyorum aklıma özgürlüğü,
zihnimin haritasında kırıyorum tüm zincirleri.
fuzuli yorumlar kapatıyotum yorgun ruhumu.
sabahın asiliğini çekiyorum ciğerlerime,
dışarda ocaktan bir ayaz,
beyaz gelinliğiyle dans eden agaçlar,
birde kürksüz diş dişe vuran parasızlar,
tek günde iki ayrı dünya yaşıyorum,
özgürlük diyor dilerim,
ansızın kendimi zincire vurulmuş buluyorum.
dışarda köpek gibi avluyan burjuva sesi,
kulaklarımdan kan akıyor,
tahmülü olmayan bir öfke dalıyor sokagın ortasına,
yapayaznlız buluyorum o na kendi kendimi.
avazım çıktıgı kadar özgürlük alıyorum beynimin açık yanından.
içimde başlıyorum telaşla felsefe yapmaya,
dışımda buluyorum kendi kendimi.
ürpertiyle örülü bir yanlızlıga düşüyorum,
annemi özlüyorum,
bir annemin karnında özgürlü özlüyorum.
ve firar ediyorum özgürlük tutkumdan.
avazım çıktıgı kadar ağlıyorum umutsuzluguma.
avazım çıktıgı kadar aglıyorum vazgeçişliğime.
dışarda kölelerin titreyen parmaklarında ocak ayazı,
içerimde ocaktan kalma ayazdan donan özgürlüğüm.
ve birde dışımda fiyaklı göründüğünü zana burjuvaziler...