sevgili
Sevgiyi duman, duman hissetmek
ta ciğerlerinde taze çiçek, yeni bahar, kelebeğin kanat sesi, asma köprüde sarsıntıyla yürümek, yalçın kayalara düşen seher damlası, buruk dönüşleri güvercinlerin, gurup vakti. Ve şair günlerden sonra tekrar yazmaya başlıyor yüklü duyguların cenderesinde hayır ağlamaklı değil mutlu bir seherin cazibesiyle çekim alanında devinimlerle kapalı gözlerin ufkundaki bahar elinde bir demet karanfil ayakları, elleri sadece bahar ülkesinde sözcükleri lugata hapsetmenin eminliğiyle duyguların beyaz güvercin olduğu dalgıçların uğramadığı yeşil denizde gözleri düğümlenmiş deniz dalgalı saçlarında ve ötesi... Sevgiyi duman, duman hissetmek ta ciğerlerinde taze çiçek, yeni bahar, kelebeğin kanat sesi, asma köprüde sarsıntıyla yürümek, yalçın kayalara düşen seher damlası, buruk dönüşleri güvercinlerin, gurup vakti. Yıllar var ki sevginin basamaklara aheste tırmanışını seyreden şair ‘kaf dağı’nı aştığını hisseder duygularının ve ufkunun doruklarında O’nu bulur mutlu sevgi dolu bu, hasretin zaferidir oysa yıllar önce şair hasreti hissetmişti iliklerinde ama yaşamak başka duyguydu ‘kaf dağı’nın doruklarında hasret denen gerçeği Sevgiyi duman, duman hissetmek ta ciğerlerinde taze çiçek, yeni bahar, kelebeğin kanat sesi, asma köprüde sarsıntıyla yürümek, yalçın kayalara düşen seher damlası, buruk dönüşleri güvercinlerin, gurup vakti |