Gün ve gün iç çekişlerim oldu sana ait
Sancılı sözlere gerek yoktu
Nasıl olsa sende kesişiyordu
Dilimdeki her hemzemin geçit

Ve çarparken birbirine sözler
Yeşil oluyordu
Aşkın iklimi bahara uzanırken
Yeryüzü giyiniyordu
O en görkemli giysisini
Senin için muaf tuttuğum sözler
Bu giyside şekilleniyordu
Çiğdem oluyor,
Nergis oluyor
Papatya açıyordu
Sonrası malum
Bir papatyanın yaprağında
Seviyor sevmiyor oluyordu
Ne zaman en son yaprağa sıra gelse
Hep sevmiyor çıkıyordu
İç çekişlerime sebep

Bir hışımla yükselirken göklere
Ani düşüşlerim oluyordun

Şimdi;
kanadı kırılmış bir serçe gibi
Mahzun gönül, uçamayışından
Hani bir el uzansa diyorum
Serçenin kırık kanadını sarar gibi
Sarsa yüreğimi
Ve tekrar havalansam
Dilimdeki o sözcüklerin
Namelerini yeryüzüne saçsam
Belki o zaman filizlenir
Sevmiyor diyen yaprağa inat
Yanında filizlenen seviyor
İşte o zaman son bulur
Sana ait iç çekişler...