--- Hakkın bu değildi. Seni hor görmek, seni öteki diye kimliksizleştirmek vuku bulmamalıydı. Seni parçalara bölmek değildi, matematik. Ya da edebiyat, üzerine hüzünlü şiir konuşmak hiç olmamalıydı yaralı ülkem...

ah memleketim
dört bir yanın dağınık
saçlarına tutunan
köküne kazık atıyor
dışına dokunan içine zehir döküyor
sen özgürlüğü herkes gibi arzularken




ah memleketim
çoktandır gri bulutlar terketmiyor mai göğünü
kader
senden yana iyi yanını göstermiyor
kan görmek
acı örmek sana yazılmış dünya mirası




ah memleketim
hangi köyüne adım atsam talan
hangi dağına gitsem çiçeklerin solgun
ırmakların boş vadilere akıyor
ve rengini esmerden alan bakışların çaresizliğe bakıyor




ah memleketim
halklar hakkına karşı hakça davrandıkları yok
bilmiyorum ne zaman cenneten parçalar taşıyan güzelliği tadacaksın
bilmiyorum hangi gün huzuru öpeceksin
ana dilinle
ve gerçekten bilmiyorum nasıl her engele siper yüreğinle istediğin gibi seveceksin
koklamak istediğin gülü
bir vakit