Anlatılmaz bir heycan var içimde
Hani şair demişya ’kelimeler kifayetsiz’ diye
Benimkisi o misal...
Bir çocuk düşün SEVGİLİM
Lunaparka götürülüceğini öğrenmiş bir cocuk
Ogüne kadar lunaparka hiç gitmemiş
Hep anlatılanlarla yaşamış lunaparkı hayal dünyasında
Ve önceki günün gecesinde kıyafetleriyle uyumuş cocuk
Ertesi gün zaman kaybetmeden lunaparka gitmek için
İşte öyle bir heycan var içimde
Sen geleceksin diye...
Aslında pekte fark yok o cocukla benim aramda
Bende seni hep hayallerimde yaşadım tıpkı o cocuk gibi
Umutla bugüleri bekledim
Hep acaba dedim..
Belki dedim...
Bazen umutsuzlukta sardı bedenimi
Karabulutlar çöktü göğüs kafesime
Kasvetli bir sis perdesi indi gözlerime
Önümü göremiyorum dedim
Bir yaz yağmuru misali çiseledi gözlerim
İsyan edesim geldi,
Haykırdı mantığım
Yazın ortasında yağmurmu olur diye
Sonra sordu kalbim
Şu bir-iki saatlik yaz yağmurunamı isyanın?
Şimdi sen yağmura isyan edip yaz mevsiminemi küseceksin?
Yarın tekrar güneşi aramayacakmı gözlerin?
Her kışın sonunda yaz mevsiminde dinlenmek istemeyecekmi bedenin?...
Haklıydı...
Ne zaman güneşe küssem gönlüm kışı yaşadı,
Üşüdüm...
Ama en kara kışta dahi bir kor parçası vardı gönlümü ılıtan
Ve hep belki dedim...
Şimdi ise belkilerimin iyiki olma zamanı SEVGİLİM
Tamam kabul belki o çocuk gibi kıyafetlerimle uyumacağım
Ama bu heycanımın azlığından değilş
Fazlalığındandır!!!