Yıl 1983
Karlı bir Mart sabahı
Karavana sürterken tanışmıştık onunla kum havuzunda.
Adı Ferdi,
Memleketi Adana.
Bizim bölüktekiler O’na:
“Ruh Ferdi” derlerdi.
Burdur’da
58.Topçu Tugayı’nda
Bir rütbesiz askerdi.
Anlattığına göre
“Ayfer”miş yavuklusunun adı.
Memleketteki gibi
Onunla burda da berabermiş.
Tekmil koğuş yatmaya hazırlanırken açıldı bana dün:
Geçen gün
1-3 nöbetindeymiş “top başı”nda
Ayfer yanı başında:
“Şapkanı düzelt” dermiş.
O, şapkasını düzeltirken
Elinde ıslak bir bez
Tüfeğinin kabzasını silermiş.
Ferdi:
“Git!” demiş
“Ne olur git!
Komutan gelecek şimdi!
Ters adamdır
Görürse böyle bizi
Yakar askerliğimi!..”
Ve demeye kalmamış komutan karşısında…
Pürhiddet çatarak kaşlarını:
“Kimdi ulan o konuştuğun?” demiş.
Kekelemiş Ferdi
Korkmuş biraz da:
“Yok ki kimse…” demiş “komutanım”
“Bak bomboş dört bir yanım…”
Ayfer topun ardında
Gülümsermiş…
Ayfer’e “hişt” diyecekken
Vazgeçivermiş birden
Sonra dönüp komutana:
“Saçları karaydı” demiş “komutanım,
Gözleri elâydı.
Gündüzümde güneş
Gecemde aydı.
Başımdan hiç gitmeyen
Ve beni terk etmeyen
Bir tatlı belaydı o…


Ahmet KÖKEN