7
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1829
Okunma

Bir temmuz gecesi yakıldı kader kitabı
Parmak uçlarımda kelimeler
Şimdi
Çer çöp ayıklanıyor kalemimden.
Şafaklar sökülüyor camlardan
Akşam aklamıyor beni
Öylesine başımı döndürüyor ki karanlık.
Söylesene; neden biz karanlık arkasına saklandık.
Yokluğunu damıtıyorum halâ
Kimbilir kaç ay, kaç dolunay daha!
Dışımda tenime düşen gölgen
İçimde küs bir çocuk
Bir sevdam ağlıyor usulca
Bir de o içimdeki çocuk.
Aslında faili belli bir cinayetim ben
Sağ omzumda ki meleği öldürdün sen
Şimdi ne cennetteyim, ne cehennemde.
Burası Araf’mı?
Hadi taşa tut yüreğimi
Tut ki
Günahın bir çocuk gülüşünde sorulsun hesabı.
Zeynep A. EDİRNE