Miniklerim dağıldı, farklı limanlara yelken açtılar,
Yaralı olanı alıp veterinere götürürken dağıldılar,
Önce bana koştular, eteğime tırmanmaya başladılar,
Sonra yeni biri geldi, kendisiyle götürmek istedi…

Ben yaralı olanı alıp da çantama koymak isterken,
Yavrular da yeni sahibeleriyle tanışmak üzereyken,
Taksi geldi ve bizi götürmek için ötemizde bekledi,
Binince içerde hareket vardı, faili başka bir kediydi…

Meğerse o da bir yavruyken taksi durağına bırakılmış,
Bu nedenle şoförler tarafından adına ‘Garip’ denilmiş,
Büyüdüğünde tatlı bir kedi olmuş, sevimli mi sevimli,
Başını çıkarıp görmek istese de başaramadı çantadaki…

Eninde sonunda veteriner kliniğe varmayı başarabildik,
Yavruyu çantasından çıkartıp oradaki hekime gösterdik,
Birkaç gün tedavisinin süreceğini söyleyince bıraktım,
Döndüğümde ise kardeşlerini artık bahçede bulamadım…

Hayat dediğimiz böyle bir trajedinin adı değil mi zaten,
Bakıyorsunuz uzaklaşıp gidiyor aniden hayatımızda olan,
Bunları telafi edebilecek gücümüzle varız bu dünyada,
Aksi durumda daha başlamamışken biteceğiz hayatta…