Bir zamanlardı, o zamanlar
Biri vardı, o zamanlar
Kadınlığının büyüsüyle pişirdiği lafları yedirirdi,
Doyduğumuzu zannederdik
Gözlerinin içine bakardık, saklanırdık
Kayıplarımızın tarifini alırdık, o bilirdi
Kararsız sevişleriyle, kabullendiğini söylerdi
Kanmıştık, kandırılmıştık
Eksiliyorduk günden güne, o zamanlar..



Hayat kaldı avuçlarımızda
Bakıyorduk anlam veremiyorduk
Adım adım yaklaşırken sarsılışlar
Ve biz ;
Gidenin ardından ne kadar çabalasakta
O içtenliği bulamıyorduk, sevemiyorduk..



Evlenmişsindir, okuldan dönüyordur
Camda yollarını gözlerken sen
Hayalini kurduğumuz çocuklar
Ve bedeninde tarifi mümkün olmayan
Açıklamaya muhtaç kırıklar..



Yitipte mazi olduğunda her şey
Öfkelerimiz kaldı ortada,
Damarlarımda dolaşırken pişmanlıklar
Sen orada, ben burada
Başımda esen deli rüzgar, bu zamanlar..



Mutluluğuna vuramam sekte
Sana bu yürekte
Yer yok diyemem de
Gömdüm en derine..





@İstanbul - Ağustos 2007