zaman ek çiçek yerine
yeşersin öldürsün seni
yağmur yağmasını dile
hayattan bir süreliğine çık
sessizce kapı önünde bekle

şanslısın
şimdi yağmur yağıyor
çok yağıyor çıldırıyor
dayak yiyor caddeler
buna sevin mikropları ölecek dünyanın
üzül istersen sen yarattın mikropları
“çünkü” deme cümleyi bozma
aklına kendini getir misafir et iyi davran ona
şimdi yürü

kara bulutlar senin eserin
griler henüz bitirmediklerin
nicedir gülüyordun ağla artık
bak sana yağıyor yağmur
toprağı nerden buldun nerden getirdin
saksıya da çiçeğe de zamana da ihanet ettin
ölümden korkuyorsun itiraf et
cebindeki bozuk paradan daha az ömrün kızıyorsun
neredesin şu an ne yapıyorsun bilinmez
belki de kendini zamandan saklıyorsun

sis basıyor ayağına yürümüşlüklerin acıyor
duman sana sarılıyor sen duvarlara bakıyorsun
baktığın yer gözlerini bozacak göremez olacaksın yapma
dünyayı dolduracakken inanasın geliyor vazgeçiyorsun
hayatı unutmaya niyet edip başkalaşıyorsun
sana sonsuz soru cümleleri ile gelecekler kaç
hesap soracaklar sana gökyüzünü soracaklar
arkasına saklan yağmurun zamandan özür dile
ancak öyle temize çıkar rahatlar içine saklanmış ruhun

yağmur durdu
bulutlar perde perde açıldı
senin günahlarını o bir dolu günahlarını
yağmur alıp götürdü rahatla

zaman yeşermeye başladı
zaman büyüyor
vaktin büyüyor çoğalıyor
bu sefer kazandın

bir dahaki sefere kendini sokaklara kilitle
gökyüzünden yağmurdan mutlak yarenlik dile
ilikle zamanı eski gömleklerine ve bekle!