Söz(kelime),beyin tarafından tasarlandıktan ve kalp tarafından onaylandıktan ve gayesi belirlendikten sonra, ses ve dilimizin yardımıyla iki dudağımızın arasından süzülen anlamlı ses yada seslere denir. Söz, Allah’ın verdiği konuşma kabiliyetinin en temel ve en ufak unsurudur. Söz,beynimizin ve kalbimizin dili,meramımızın ve arzumuzun ifade yoludur. Bakışımız,duruşumuz ve edişimizdeki belirsizlik sözümüzle belirginleşir.

Söz, bir hikaye olur geçmişi anlatır,bir beyan olur anı açıklar, istikbale dair bir vaad olur,yükümlülük getirir. Söz,insanın kendisini anlatmasının en vazgeçilmez yoluysa eğer, insanın görünen bedeni içindeki duyulan ruhu ve başka zihinlerde şekillenen benliğidir. “Aksi ispat edilmediği sürece kişinin kendi beyanı esastır.” şeklindeki hukuk prensibinde de belirtildiği gibi söz, insanın kendisidir. Söz, doğruysa kişinin doğruluğunu,yalansa yalancılığını ifade eder yada kamufle eder. “Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz” ama söze bakılır. Laf,boş lakırtıyı,kuru gürültüyü ifade eder, söz ise daha çok anlamı,derinliği ve değeri olan kelimelerin genel adıdır.

Sözde doğruluk temel şart,güzellik tercih sebebidir.Şeyh Sadi, “Dil,hüner sahibinin anahtarıdır.” der. Her insan sözün güzelini söyleme hünerine sahip olmasa da sözün doğrusunu söylemekle yükümlüdür. Yine her insan daima sözün doğru ve güzel olanını duymak ister. Yalancılığı meslek edinen ve doğru sözü bile yalan zanneden kimseler bile doğru sözü duyma arzusundadır. Yalan sözde aldatma ve kandırma vardır. Bir kelimenin yalan olduğu anlaşıldığında, dinleyenler aldatıldıklarını fark ettiklerinde rencide olurlar ama yalancıyı da değerliler hanesinden silerler. Yalancı, gerçek dışı durumlarla muhataplarından ziyade kendisini kandırır.

Bu sebeple yalancı en büyük kötülüğü ve saygısızlığı son tahlilde kendisine yapar.
Söz,gönül tarlasında/bahçesinde yetiştirilir,beyin mutfağında pişirilir ve dostlar meclisinde ikram edilir. Sözün lezzeti,gönlün zenginliği ve samimiyeti kadardır. Sözle varılmak istenen hedef, kalbin yöneldiği niyettir. Sözün hedefi ile kalbin niyeti aynı ise söz gerçektir,sözün mahiyeti makul ve meşru ise o söz doğrudur ve sözün ifadesi ve üslubu muhatabın içine ferahlık ve hoşnutluk veriyorsa o söz güzeldir. Aristo güzel sözü şöyle tarif eder: “Sözün en güzeli,söyleyenin doğru olarak söylediği,dinleyenin de yararlandığı sözdür.” Demek ki sözün güzelleşmesi için yararlı olması da gerekiyor. Bir söz acı olabilir ama yanlış olamaz Acı bir olayın ifadesinde önce sözün güzelliğinden vazgeçilebilir sonra gerekiyorsa gerçekliğinden(Yalanın caiz olduğu yerlerde olduğu gibi). Fakat sözün doğruluğundan asla vazgeçilemez''

kalemine yüreğine sağlık gönüldaşım. pembelik adınada tşk.ler.

hüzün şairi tarafından 11/30/2010 2:23:03 PM zamanında düzenlenmiştir.