Göz
bebeklerimi ağrıtarak nuru olmuş
Gönlümü sancılatarak duru olmuş
Benliğimi kamcılatarak
sevdana divane olmuş
Sensizliğin fenerlerinde yoluna koyulmuş
Mecnun misali kalbur dağların yoldaşı olmuştum
Çile taşlı yolumun üzerinde bataklıklar
Mim kaşlı geçmişin ininde yataklıklar
Anıların tokatları ruhuma sataşarak
İşaretsizliğin ilinde kapanarak
Mecnun misali kirli
bulutların izdaşı olmuştum
Sorularımın
heceleriyle yırtılarak
Kanlı satırlarıyla kırılarak
Anlı
zamanın yosunlarında boğularak
Sessizliğin hülyaları yüreğimi kavurarak
Mecnun misali süslü
güllerin sırdaşı olmuştum
Özkan Karaca