Çer Emmi’yle komşuyduk, ta doksanlı seneler,
Hakkında anlatacak neler bilirim neler...

Çok neşeli adamdı, dinlenirdi sohbeti
Nüktedan, hazırcevap; güçlüydü hitabeti!

Tarihi olaylara yapardı farklı yorum,
İşte onlardan biri; aynen aktarıyorum:

Sekizinci yüzyılda, Abbasiler zamanı;
Halife Harun Reşit; yayınlamış fermanı;

"Bundan gayrı, ihtiyar erkeklerle genç kızlar,
Delikanlılarla da, kocamış kocasızlar;
Çok zaman kaybetmeden izdivaç yapacaklar,
Bu fermana uyanlar, ödülü kapacaklar!"

Tarihin bu en tuhaf, fermanını buyurmuş;
Tellalları dağıtıp, tüm Bağdat’a duyurmuş!

Tellallar bağırırken, davullar eşliğinde;
Bir nine geziyormuş sabahın kuşluğunda;
Beli bükülmüş nine, ecelinin peşinde;
Kulağı ağır duyar, hayatın yetmişinde;

Tellalların sözüne kulak kesilmiş önce;
Yine de duyamamış, sormuş yolda bir gence;

Genç demiş: "Nineciğim, halifeden ferman var.
İctimai yaraya, emsalsiz bir derman var!
Sultan, siz gibileri gençlerle everecek; ,
Üstelik hazineden nafaka da verecek!"

Bizim ihtiyar nine, doğrultarak belini;
Kaldırmış göğe doğru, nasırlaşan elini;
Fırlatmış bastonunu, yükselterek sesini,
Demiş ki; "Şimdi buldu Bağdat halifesini!"

Halil GÜLŞEN