1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1147
Okunma
Bülbüller yuva yapmış sen kamışken dalına.
Her nameyi doldurmuş bülbüller kavalına.
Şafak seher karışmış gözyaşı hep imbata,
Nağmelerin yetişmiş aşıklara imdada.
İlk görenler seni hep, basit bir kamış sanmış
Üfleyince bir aşık, duygudan nağme yanmış.
Nasıl yaparsa arı peteklere balını;
Boğum boğum doldurdun aşkla sen kavalını.
Ayırıp seni gölden bir ustaya verdiler,
Şurdan burdan der iken yedi delik deldiler.
Aşık alıp ağzına, şöyle üflediyse hey!!!
Düştü gerçek aşığa, Ulu Mevlana’ya ney.
Gök kubbeye sinerken nağmeler birer birer
En katı yüreklere Allah sevgisi girer.
Tiz perdeden üfleyip, neyzenler nefesini;
Bütün melekler dinler gökyüzünde sesini.
Süleyman ÜSTÜN (1973 Üsküdar/İstanbul)
Cevap Yaz