BAĞBANIMA GÜL DÖKTÜM

Huzur sabrımı sınar, ruhum hicrana daldı
Bağrımda ateş yanar, yüreğim yağmur aldı
Şafaklarda is mi var, güneş neden geç kaldı?

Umuduma diz çöktüm, ömrümün son ayında
Bağbanıma gül döktüm, gönlümün sarayında.

Satırları süslerim, hayalin güftesiye
Fırtına kafeslerim, rüzgârın bestesiye,
Al karanfil beslerim; bülbülün hevesiyle.

Kelamda ağır yüktüm, dizelerin rayında
Bağbanıma gül döktüm, gönlümün sarayında.

Kederim dağlardan çok, karanfil, sümbül yasta
Yaralar oyuk oyuk; dalım, yaprağım hasta
Candan hatır soran yok, mutluluğum nadasta

Uykuda boyun büktüm, düşlerimin payında
Bağbanıma gül döktüm, gönlümün sarayında.

Hayat çekilmez oldu, yalnızlık dertten dara
Zor zamana zûl doldu, ayrılık onmaz yara
Cemalim, cismim soldu; muhtacım sana ara

Sinemden hasret söktüm, sensizliğin fayında
Bağbanıma gül döktüm, gönlümün sarayında.

Kadir Durak
(lebiderya)

Eser yazar adına tescillidir
Kayna