Bir umut adına çıkarsın yola,
şiirler yazar,söz bestelersin.
yine de nafile,yalnızlığına,
tadamadığın,
gönlünce yaşayamadığın sevdana.


Bir düşünce kaplar seni,
nedendir bunun sebebi.
hep bende mi dersin AŞK’ın bedeli.
etrafına bakarsın şaşkınca,
anlarsın ki buymuş sevmenin diyeti.


Son dersin...
son noktayı koyarsın adına.
istemediğini söylersin ,lakin yalandır oysa
ne zaman kalsan yalnızlığınla
o gelir aklına,onu yaşarsın anılarında.


Geceleri girer rüyalarına
sabah uyandığını sanırsın kollarında.
ve bir kez daha iç çekersin yokluğunda
tek suçlu sen gibi
lanet okursun zamana.


Teselliyi başlarsın aramaya
belki bir başkası,
ya da ondan kalan tek hatıra.
elin ,ayağın kilitlenir
lakin hep o vardır yaşamında.


Tutamaz ki başka biri,sevdiğinin yerini,
bakamaz ki onun gibi.
sevmişsindir deli gibi
işlemiştir içine sevgisi
yer vermek istemez gönül birine.


Konuşursun kendi kendine,
sancıların çoğalır,
teselli vermek istersin sızlayan yüreğine.
üç beş nöbetlerin olur cam kenarında,
geceler bir türlü erişmez sabaha.


İşte böyledir sevmek
uyumak sana uzak bir kavram
en acısı ,en zorluğuyla
seviyorsan hele ki
öğretir zaman sana beklemeyi


ama bıktırmamalı seni beklemeyi, özlemeyi, aşkın karşılıksızlığını,sadece sevgiyi.


Şimdi daha iyi anlıyorum ki, Nefes almak değilmiş, yaşamak. Ateşlerde yanmak gibi bir şey, Seni severken,sensiz olmak...


YAZAN:KADER OYUNCUSU
08/07/2009
İZMİR