1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1493
Okunma
Bir uğultu yükseldi semaya,
Buruk bir güneş doğdu fezaya.
Asılın!dedi.Küreklere bir gafil,
Güçleri yoktu bulmak için devaya.
İnce bir sızı,sessiz bir feryat
Her gün veriliyordu birer zayiat.
Çıldırmış kükrüyordu aslan misali,
Bekliyordu kurtuluşu yoktu çare heyhat!
Doğacak mıydı güneş bir gün şevkle,
Bir yaşam savaşı veriyordu belki de gülmekle.
Tüm umutları yok etti o sinsi mezalim,
Ürpermişti ölümle yaşamı bir anda görmekle.
Hiçbir şey anlatmıyordu çehreler artık,
Soğuk bir bakış her yeri yırtık.
Emirler yağıyordu hükmeden bir sesle,
Ki nafile verilmişti son nefesler artık...!
Cevap Yaz