’’Martıların gagaladığı İstanbul bu
Her kaldırım taşının kenarından
ayrık otlarının ve çiceklerin fışkırdığı.’

havada yeni bir çizik kokusu bulutlar kanıyor.
kulaklarıma yapışıyor henüz avlanmamış kuş sesleri.
gökkuşağını düzeltiyor sıfır grubu pozitif çocuklar
resimlerde renkleri düğümleyerek uzak bir kreşte.

yağmur damlalarıyla sevişiyor erotik şarkılar söyleyerek.
yolculuğum oturma odalarının rahat koltuğuna.
burada otursam ömür boyu yağmur güneş demeden
belleğimin uzayıp giden duvarlarına yaslanarak
bulutlar dağıldığında kendi oksijenimle paslanarak.

rüzgar dans ederken dalların arasında
mendereslenerek dönüyor bir ırmak.
kokuyor kokuyor kokuyor manolya.
çıkmaz bir sokağım akşamın mendilinde..

senin gizlerinde yanan garip bir sancıyım..

bir yanım seni dinliyor
gecekondularının hep birden türkü söylediği İstanbul

bir yanımda;
bir yol kenarında otlara bürünmüş
suskunluğu martıların..