6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2445
Okunma
Bu şehrin ışıkları sönük, geceler sessiz
tâ uzaklardan bir kadın el sallıyor
yüzü günbatımı, gözleri ibrişim mavisi
bakışları hasret dumanında
piyano tuşlarında öpüyorum
penceremde sevişen kumru sesini
Gel gittilerini unuttu, sokaklarımda gezdiğin bu kent
ne temmuz’un haziran’a ne de haziran’ın
temmuz’a hükmü geçiyor
bir rüzgâr okşuyor tenimi, güzden kalma
şimdi,
gövdem körkuyularda unutulmuş bir Yusuf misali
karanlık gölgeler paslı demirlerden düşerken, zindanlarıma
bir bir topluyorum, mahzenlerde yıllanmış acılarımı.
Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
23.11.2010
5.0
100% (4)
Cevap Yaz