Ne zamandır kelâmım, bu bahse lâl kesildi,
Bitirmediğim sözü, söyledim saymamışam,
Mâzimin suskun hâli, birkaç yıllık fasıldı,
Ben ki çıktığım yoldan, ezelden caymamışam.

Söz meclisten dışarı, esirgemem lâfımı,
Hasmım el-aman demiş, başını ezmemişem,
Davam benim onurum, terkeylemem safımı,
Hevâ ve hevesimin, peşine gezmemişem.

Üslûbum mizânımdır, kişiliğim kelâmım,
Doğru sözü dinlemiş, eğriyi hep itmişem,
Terbiyemdeki çizgi, adamlığa selâmım,
Kavga döğüş bilmemiş, yüzüm dönüp gitmişem,

Muhatabımın hakkı, özgürlüktür indimde,
Konuşanın sözünü, ömrümce kesmemişem,
Dinimin marziyatı, her nefeste andımda,
Gül değil taş atana, vallâhi küsmemişem.

Ne dayılıkta gözüm, ne efelik amacım,
Kimsenin hukukuna, tecâvüz etmemişem,
Kin ve nefret yerine, hoşgörüdür baş tâcım,
Adamın helâline, art niyet gütmemişem.

Mâsuma ve mazluma, öksüze ve yetime,
Mahallemde bacıma, kol kanadım germişem,
Şâhsıma hiçbir pâye, almadım niyetime,
Zalimin taş kalbine, her dem korku vermişem.

Yeri geldi aç kaldım, cebimde üç kuruşla,
Zenginin kapısında, muhtâcım dememişem,
Nefsimin arzusunu, devirdim bir vuruşla,
Haram olan ne varsa, bir lokma yememişem.

Dürüstlük her halimde, doğruluk dilimdedir,
Hiçbir Allah kuluna, bir yalan dememişem,
Adalette Ömer’in, ölçüsü elimdedir,
Zalimin kesesine, diyet ödememişem.

Erkek doğmak başkadır, adam olmak çok başka,
Anama ve babama, aykırı gitmemişem,
Ömrüm içre bir nefes, demedim ki hiç keşke,
Dönüp mazime baktım, kimseyi itmemişem.

Yaşım yetmiş başım kel, on çocuğa babayım,
Otuzüç torunumu, hanemde beslemişem,
Süslü sözleri bilmem, mazur görün kabayım,
Birtek ayıbım var ki, hanımı beşlemişem.

Adamlık kitabını, ömrüm boyunca yazdım,
Okul okumadımsa, yerimde saymamışam,
Mürekkep kanım oldu, mezarımı ben kazdım,
Doğru bildiğim şeyden, dönüp de caymamışam.

Adamlığın raconu, her hâlimden bellidir,
Kötünün selâmını, bir kere almamışam,
Yüreğimde merhamet, sayılsa bin ellidir,
Biçâreye, muhtaca, caresiz kalmamışam.

Adamlığa ismimi, kazımışım hâlimle,
Birgün şikayet edip, bahanem kılmamışam,
Kâh güçlüye dur demiş, kâh kapıştım âlimle
Zor denilen yokuştan, dönüpte yılmamışam.

Karım ve evlâdıma, dilimi hiç bozmadım,
Sevgide ve saygıda, sınırlar çizmemişem,
Keyfimin peşisıra, sorumsuzca tozmadım,
Ailemin gönlüne, "Ya Sabır" dizmemişem.

Kitabımda "Adamlık", insandan aştı bende,
Hayvanın hakkını da, pervasız savunmuşam,
Birinin can acısı, canımdan taştı bende,
Bir tatlı mırıltıyla, günlerce avunmuşam.

Nebatat denen beden, fışkırıyor topraktan,
Boynu bükük çiçeği, susuz bırakmamışam,
Bir gonca gülün bile, hiç farkı yok yapraktan,
Adamlığıma gülen, yüzleri takmamışam.

Adamlik bir duruştur, başin dik olmalıdır,
Dilden dökülen kelam, doğruyu bulmalıdır,
Ve yüreğinde heryer, insanlık dolmalıdır,
Bunlardan gayrısını, adamlık bilmemişem.

22.Kasım.2010 / Frankfurt

Metin ESER

Yillarin birikimiyle ve icimde olusan bir yara vardi ki, yine uzun zamandir bu bahsi yazmak arzusundaydim. Ve gectigimiz hafta icinde bu konuda yogun bir doluluk hasil oldu alemimde. Hele ki erkek tarafinda olmaktan dolayi icimi yaralayan bu konu nihayet kalemimden damladi ve bu ilhamin pesini birakmadigimda bu eser ortaya cikti.

Adamlik, öncelikle anildigi gibi sadece erkeklere mahsus bir karakter hali gibi görünse de, özündeki gercekler insan olmanin erdemini de yansitir. Bu sebeple, "Adam olmak" öncesinde "Insan olmayi" gerektirir. Maalesef ki, toplumumuzda siire konu olan temanin basliklarinda cok büyük eksiklikler ve yildan yila yozlasan hayat kesitleri herkesin duyu organlarina fazlasiyla takiliyor aslinda. Fakat bu icimizi acitan gercegi tersine cevirebilmek ve önce evlatlarimizdan baslayarak irtibat halinde oldugumuz herkes tarafindan karakter sahibi olmak noktasindaki durusumuz örnek teskil edecek vasiflara sahip olmalidir. Birgün bu dünyadan göctügümüzde, ardimizda biraktiklarimiz, bizim hakkimizda "Adam gibi Adamdi" diyebiliyorlarsa ve biz onlara bunu söyletebilecek sekilde yasamis ve cevremizdekilere de adamligin en güzel örnegini yasatmissak, o zaman biz bu dünyadan göcsek bile biraktigimiz izlerle ilelebet yasariz. Ve en önemlisi de öldükten sonra güzel izlere yasayabilmek ve sevenlerimiz, saygi duyanlarimiz tarafindan yasatilabilmektir güzel olan.

Adamlik bir durustur, insanin basi dik olmalidir, dilinden dökülen kelam dogruyu bulmalidir ve yürekte her köse INSANLIK dolmalidir, bunlardan gayrisi da zaten ADAMLIK degildir, INSANLIK hic degildir...

Siz sevgili siir dostlarindan bir arzumu da paylasmadan gecemeyecegim. Sizlerden istirhamim, lütfen bu siirimi paylasin ve mail gruplarinizda yayinlayiniz. Cünkü bu konu her Türk vatandasinin üstünde titizlikle durmasi gereken bir konudur ki, eger bu konuda eksigimiz yoksa, ne mutlu bize, ne mutlu size.

Sevgi ve muhabbetlerimi sunuyor, sevdiklerinizle ve sizi sevenlerle beraber nice saglikli, mutlu ve huzurlu uzun bir ömür diliyorum.

Sevgi ve muhabbet yüreginizden, sevdikleriniz ve sizi sevenler yanibasinizdan eksik olmasin ve tebessüm yüzünüze ve dudaklariniza taht kursun diyorum.

Sevgi, muhabbet ve saygilarimla...