Elinden oyuncakları çalınmış bir çocuk gibiyim
Gözlerimde yaş durgun bir deniz gibi,
Karaçalınmış tüm duvarlara, bir hücredeyim,
Sevdiğim kadınları düşünerek aydınlatıyorum içeriyi,

Bir köşede duruyor Zülfiye,
Uzun boyuyla ne fettan bir kadındı,
Tüy gibi hafiflerdim onunla sevişince,
Hele bir şuh kahkahası vardı,
Sanırsın dünya da yok dert keder,
Hele yanında bak başka kadına,
Dünyayı sana dar eder,

Diğer köşede duruyor Kader,
Dökülmüş yine zülfü yüzüne,
Ak gerdanında bir güvercin yatar,
Adam olan adamı severdi kendince,
İnce parmaklı elleriyle şiir yazar,
Yürek hoplatır yolda yürüyünce,
Hiç kimseyi takmazdı kafasına,
Eteği az diz üstünde,
Dalgalanırdı rüzgârla,

Bir yanda durur başımın belası,
Hücrelerim titrerdi duyunca adını,
Erkek gibi kadındı Nebahat,
Ah erkek gibi içerdi,
Sıkıyorsa yanında nara at,
Hiç affetmezdi çiğ lafı,
Masmavi deniz gibi gözleri vardı,
Dudaklarını ısırırdı öperken,
Karşısındaki de bilsin diye acıyı,
Geçmişti feleğin çemberinden,
Görmemişlerdi hiçbir yerde ağladığını,
Bir benim yanımda azad ederdi gözyaşlarını,

Bir köşemde durur Ayten,
Ah çok severdi beni, bir bilseniz,
Bende âşıktım ona zaten,
Hangi şair şiir yazsa ismine,
Kızardım kalemine, kelamına içten içe,
Sanki benim kadınıma yazmış gibi,
Ayten hep gülerdi bu halime,
Kıskanılmayı sevmezdi hani,
Ay ışığında sevişirdi bir tek,
Çıkmazdı arzuladığımda onu ay,
Ne tutkulu bir kadındı,
Bilmiyorsan kendini yaşamamış say,
Bir taksi parasına gitti hayır bulamayınca benden,
Hala unutamadım seni,
Musiki nağmeler unutturmaz seni Ayten,
Bende ona âşıktım zaten,
Elinden oyuncakları alınmış çocuk gibiyim.
Hücremin dört köşesi tutulmuş,
Her yanımı sarmış sevdiğim kadınlarım.
Hepsi kendince bir yuva kurmuş,
Ben elinde kalemle hala şiir yazmaktayım,
Duydum ki Aytenin kızı olmuş,
Ben hala yalnızım.
Sabahı ettiğim bu kadın mı kim?
Sakın adını sormayın.
Korkuyorum işte anlayın,
Korkuyorum yalnız ölmekten,
Yalnız yatamamam işte o yüzden.