açık kapı istemiyorum
mekânım dar olsun
insan, hayvan sohbeti uzak...

gürültüyle açılsın her açıldığında kilit
yalnız başka sada olmasın!

bir tanıdığım: gövdesiz gardiyan
birde onun betonu öpen kunduralarının
dehşet takırtısı

saklayın mavi olanı
bir çift göz de olsa
sızmasın içeri tepkiye sebep olacak
bilirsin ışığın değmediği yerin halini
bilirsin, kasılır vucut buluştuğunda yabancı suratlarla
onlar, yani asırlar önce etimden koparılanlar değil
benim yalnız hayret burda

açamıyorum gözlerimi
toprağın buğusu mu düştü içeri ne!

dönen küre olmuş ağır ağır işliyor zaman
biçimleniyor herşey ağır ağır
sabırsızı çıldırtarak
bir anlık:deprem
bir anlık:çığ, yangın, sel; afet
bak bir anlık nelere sebep...

gördüğünü düşünüyor insan
gördüğünü öğreniyor
gördüğünü yaşıyor
duyumsamazsa gördüğünde bir sıcak kıpırtı
beslense de yaşayamaz üç gün: merhaba!

alışmaz güvercinler bir anda sahibine
zaman ister, ilgi ister
akacak soyunu gezdirecek yurt ister
bu ilkeleriyle yola çıkıp guvendimi sahibine
inanır
damar olur
kopmaz gece kelebeği ondan habersiz bir yere
damar olmak: bağlanmaktır sevilene
alışmaktır alışkanlıklara
damar olan başka yerde yapamaz
ya ölür çok geçmeden azabından
yada kaçar bir yolunu bulup koptuğu diyara

bir öyküsü var atamın:
-oğul, bir güvercin düştü elime. tepeli. donu:karaya çalınmış çivit.
cinsiyeti:dişi. bir gün,üç gün, beş gün elde tutup ertesi gun saldım gökyuzune. ne oynuyordu şu nimet çarpsın köyluler,ben dilimizi yuttuk. nokta oldukça ’ahaa yitirdim’ diyordum. lakin üç beş günlük hasretini çıkarmıyormuymuş hırsla günü döve döve! ben nerden bilim... o daha inmeden dama düşündüm ve ertesi gun şehirden bir eş almaya karar verdim. almaz olaydım! ne ümitlerle sabahın körunde yola çıkıp soluğu kafesinin önünde aldığım şeytanı. meğer şevketli kökten damarmış sahibine. günlerce ilgilenip dizginlerini bırakmama ma rağmen günü gelip koyverdiğinde bizimkinide peşine takıp dönmemek üzere tırısa kalkmaz mı?
yanaşmadım o saniyeden sonra dünyalarına. fakat, yine severim onları. hemde çok. ne zaman gökyüzünde taklaya duran güvercin görsem bu dünüm geliyor aklıma.
yaşayan sanık olur ancak bu aşka.
tanığı olan tutkudur...

işte böyle
açık kapı olmasın
ne diyeceğimi bilmiyorum...

19.02.04
F Tipi Hapishane
Edirne

Adem Tok