Kalk git artık
Umudu prangalı başını dağların çilesine yasla
Sakla, daha içine,en içine sakla deli et kederini
Et ki, daha derinden görünsün derin
Sonra otur,dilsiz bir ıslık çal yaralarının üstüne
Kim görecek, sahipsiz suskunluğa gömdüğün hüznünü
Kim bilecek, sabrının gözlerinde kopardığın tufanı..


Kalk gör artık
Suçlu sandık asırlardır kaderin ellerini
Şahdamarımızda ateşten bir dövmeydi yazgımız
Gece kanarken inceden,gölgemiz yanarken duvarlarda
Şehrin harabesi yüzümüz,kahır tadında
Koynumuzda,boynumuzda taşıdık yasını yazgımızın
Kader elin neden kırılsın,yazanı sen değilsin
Karanlık yüreklerin elindeydi fermanımız
Revan edildik,bir çift elin yazdığına
Çaresizdik ve yutkunarak yitirdik mevsimleri..


Kalk boz artık
El avuç aç,yüz sür aşkın ayağı değmiş toprağa
Bozulsun zalim eliyle yazılan kara kehânet
Yoksa
İçimizde saklanan o çocukta ölecek
Kulağını zamana,kulağını tarihe daya
Öldürme
Avesta öyküleri anlat yarası yeşil olsun
İnanna’yı anlat gözleri gülsün
Gülen gözlerinde canlansın tanrıça
Gülen gözlerinde canlansın tarihsel yara
Anlat
Zerdüşti yarayı saran yaprağı yeşil olsun..