Bu ümitsizlik belimi büktü inan benim,
Şimdi ağlıyorum yitik çaresiz,
Sessiz sessiz giriyor,
Dertler pencerelerimden,

Bazen soğuk bir rüzğar,
Bazen damla damla,
Yağan bir yağmur gibi,
Bu ümitsizlik çaresizlik,
Dayanılmaz bilmelisin,

Sabahlara dek ağlıyorum,
Yalnız ve içli,
Bir umut bekliyorum gelecekten inan,
Bazen el açan bir dilenci,
Bazen muhtaç bir çocuk gibi,

Seninle anlıyordum,
Yaşamanın değerini ben,
Seninle ötüyordu bahçemdeki kuşlar,
Ve seninle açtırıyordum,
Dört mevsim çiçekleri,

Biliyorum...
Belkide dönmeyeceksin artık,
Ama ne olur gel tut elimden,
Hiç olmazsa bir dost,
Hiç olmazsa bir arkadaş gibi...!!!

<< Berfin Karahan >> << A . P >>