Gözlerime her bakışında bir umut ışığı sarıyordu benliğimi
Sen yanımdaydın, seviyordun, beni görmekteydi sadece gözlerin
Şimdi uzaklarda ve başka gözlerde olsanda bakışların mıh gibi bende kaldı
unutma şimdi sevgili ben umudun bittiği yerdeyim ve seni anmaktayım.

Derin bir nefes gibiydin seni soluyordum her adımımda
Taze baharlarla ve ikinci baharla gelmiştin dünyama
Seninle açmıştı güller, nergisler, papatyalar bahçemde
Şimdi ey sevgili umudun bittiği yerdeyim ve seni hissetmekteyim.

Ellerinden pınarlar akıyordu; serin, tatlı ve şifa vericiydi
Parmaklarımın arasından tüm dertlerimi yok ederek akıyordu.
Bezen sakin ve bazen heyecanlıydı pınarın akışı
ve sonra ey sevgili umudun bittiği yerdeyim ve seni içmekteyim.

Bir endam vardı, yürüyüşünde bir asillik, adeta, istanbul vardı.
Güvenin, sevginin, saygının doruklarında mert ve yiğittin.
Haz alıyordum güzel hasletlerinden, nakş ediyordum benliğime.
Ve şimdi unutma sevgili! umudun bittiği yerdede olsam seni işlemekteyim.



Hamiyet Yalazan