Hep ben, benim dedikçe, türer benlik davası,
Her bir şerri yaptırır, bitmek bilmez numarası,
Cebelleştirip uğraştırır, git gel çelişkiler arası,
O candaki öcü, kötülüğün adı, bilki huy nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik şavaşı,
Gerek erken gerekse geç, ortada olsada yaşı,
Yıllar yılı vesvese fesatla, yaptın yürek tıraşı,
O içten hüdaya yakarışı, sana inat duy nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik havası,
Yalnız bir tek hasetle, hüsumete çalışır kafası,
Ateşle korla yakar pişirirsin, elde fitne tavası,
Nice nimetleri yiyip bitirdin, artık doy nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik tasası,
Binbir künde oyuna getirip, açar sine yarası,
Hiç tutulup görülmez, bilinmez nedir darası,
Üstündeki çirkin giysiyi, hadi şimdi soy nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik çıkmazı,
Zalim zulüm ve zulmetten, ibarettir o nafakası,
Kokuşmuş çukurluk deryası, batık çökük yuvası,
Sen sen ol unutma, bunu bir köşeye koy nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik kaygısı,
Ne nebatın şahısın, nede bütün varlığın hası,
Sen tümden benliğini, unutup dursanda bazı,
Kurumuş susuz toprağın adı, bilki çöl nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik kavgası,
Eder durur elden geldikçe, olanca çirkefi nazı,
Bendeki ödül gönül, yaygara yeri değil burası,
Damlaların toplandığı yerin adı, bilki göl nefsim...


Hep ben, benim dedikçe, türer benlik nağrası,
Her kalp gönül sinede, her yer onun mağzası,
Mekân meskeni olmuş, bak şu dünya mağrası,
Dur işte durak, beni bana bırak, yeter öl nefsim...

YETEEERRR.... YETER.....ÖÖLL ! .... ÖL NEFSiM...!!!

Gurbetten Bir C A N ! / Gizemlikartal