Bir çöl güzeli! ben Leyla yım ey sevgili.
Bak bir gül bırakılmış, terkedilmiş kumlara,
O güzel, narin şeklini, o güzel kokusunu,
O esrarlı duruşunu,
O dokunduğunda her an ağlayacakmış gibi duran
Ve kan ağlayan gülü,
Avuçlarının içinde bir yudum sevgi iksiri içir.
Onu koru, onu gözet, onu yar et kendine...
Kaybolmasın taze ümitleri,
Kaybolmasın ona taze hayat üfleyen hayalleri.
Kanamasın onu iyice sar,
Kanamasın kızgın çöl kumlarına
Bürünmesin kandan bir renge.
Umut çöl dağları arkasından geldi,
Gelen mecnun mu? Yoksa şah-ı aşk mı?
Öyle büyük bir sevda ki bu ey!
Bıraktı tüm benliğini yüreğinin ellerine...
Çöl güzeli, ben Leyla nım ey Sevgili!
Serap değil gördüğü,
Duyduğu sesler gaib ten gelmiyor.
Biliyorum;
Yüreğinden, derin nefeslerinden geliyor.
Kum taneleri adedince SENİ SEVİYORUM diyor.
SENİ SEVİYOR çöl güzeli ey sevgili!


Hamiyet Yoncalık