Bu akşam,
Yine geçti kapım dan,
Sevda yüklü duygular.
Ben se,gözümü kırpmadan bakıyorum ardından amaçsız ca,
Selam getiren olur mu diye,
Ama nafile,
Çıt yok,
Ne bir ses,ne de bir nefes,
Ve kucak açmış bekliyor kasvetli geceler,
Adeta ölüm sessizliği,
Gel diyor bağrıma alayım seni.
Ama gitmiyorum işte,
Ölmemeliyim sen yokken...

Bu akşam,
Yine geçti yanımdan,
Sonbaharın ılık rüzgarı.
Sonra, suratıma çarpan dalından kopmuş bir yaprak,
Bana terkedilişin tokatı gibi geldi o an,
Canım yanmadı yinede,
Sen giderken yediğim şamarın yanında okşar gibi geldi bana...
Sonra derin bir sessizlik,
Gök yüzünde tek tük yıldızlar,
Gel dercesine, göz kırpıyorlar bana...
Ama aldanmıyorum artık yıldızlara.
Arş’a çıkmamalıyım sen yokken...

Bu akşam,
Yine,vuslata ermiş,
O iki kaplumbağa geçti yanımdan,
Birbirilerine dokunurken çıkardıkları takırtı,
Beynime mıh gibi girip çıkmakta,
Ben onları bile kıskandım,yapayalnız karanlıklarda...
Onlar bile umursamadılar beni,
Sonra,yine ölüm sessizliği,
Gel diyor,
Bağrıma alayım seni,sonbaharın kara bulutları,
Gitmiyorum,
Sen olsan yanımda,cehennemin nar’ına bile razıyım,
Sensiz,
Hiç bir yere gitmiyorum işte,
Ölmemeliyim bile,
Ölmemeliyim sen yokken...