Siz yaşamasaydınız sevdaların hasını
Kalemlerim yanarak, süzdürür müydü şiir
Çöllerime yığdınız bembeyaz hülyâları
Tükenmişti kalplerde, akıp giden hüsranlar
Meşkinizle çoğaldı, gönlümün gazelleri
Kararmadı geceler, kararmadı gündüzler
Leylaların özünü, getirin hep soframa
Şimdi artık geceler, tutuşsun güllerimde
Yanık günler kalmasın, tüten bülbüllerimde

Sildiniz yüreğimden acıların pasını
Makamların özünü bekliyorken bu şehir
Yine seslenin bana, yakmayın deryâları
Gönlümün odasında, uyanmasın hicranlar
Yıldız yıldız toplansın aşkların güzelleri
Ağıt dökmesin hecem, kararmasın hiç yüzler
Leylaların özünü, getirin hep soframa
Şimdi artık geceler, tutuşsun güllerimde
Yanık günler kalmasın, tüten bülbüllerimde

Anlatın bana şevkle, çöllerimin yasını
Sâkilerin elinden içeyim nurlu iksir
Süzdürün hislerime, ebedî rüyâları
Gönül seslerinizle, ihyâ olsun ummanlar
Sözler sılaya düşsün, terk etsin yâdelleri
Ağlamasın şafağım, ağlamasın hiç gözler
Leylaların özünü, getirin hep soframa
Şimdi artık geceler, tutuşsun güllerimde
Yanık günler kalmasın, tüten bülbüllerimde

Anlat bana Mecnun’um, kalbinin elmasını
Pervâne’nin ruhuna, dökülmesin hiç zehir
Karanlık olan dile, söyletin ziyâları
Hasadın zamanında, sevda biçsin harmanlar
Aksın benim yoluma, aksın meltem yelleri
Gökler ziyan olup da, kararmasın hiç güzler
Leylaların özünü, getirin hep soframa
Şimdi artık geceler, tutuşsun güllerimde
Yanık günler kalmasın, tüten bülbüllerimde