Hani yasamak
Hani yasamak; mutluluktu, umuttu
Hani yasamak; sevgiydi, askti
Oysa ben her yasadigimda
Aciyi, umutsuzlugu, caresizlgi
Gordum...
Hani yasamak hayallere kapilmakti
Hani yasamak; gulmek, sevinmekti
Ama ben hep huzunleri, dertleri
Tattim...
Yasamak bir cicegin acisini seyretmek
Soguk bir havada cayini yudumlamak
Yada sessizlikte kendi sessizligini
Dinlemekmiydi yoksa
O zaman neden hep acilar var?
Umutsuzluklar dertler var?
Haksizliklar, esitsizlikler var?
Neden hep uzuntu keder var?

Sonunda anladim ki;
Mutlulugu yakalmak icin mutsuzlugu
Hayallerimize kavusmak icin
Onca engelleri
Umut ettigimize kavusmak icin
Umutsuzlugu asmak gerekiyormus
Adaleti saglamak icin
Adaletsizligi yikmak gerekiyormus
Icindeki sevgiyi hic bitirmemekmis
Aksine daha neseyle baglanmakmis hayata
Daha bir umutlu daha bir azimle
Kosarak dik durarak hircin yasamakmis
Hani bir bugdayin
Buyuyebilmesi ozgur kalabilmesi icin
Aylarca karin altinda beklemesi gibi
Zorluklara katlanmakmis yasamak

Aslinda yasamak bir hamur gibi
Hepsinin bir karisimiymis
Hani suyu fazla olsa civik
Az olsa kuru olmasi gibi
Hayatta hepsinin bir arada
Istenen miktarda karisimiymis....