GÜNEŞTE KURUTTUĞUM GÜNLER
Közlenmiş yürekleredir
bu sevda sözleri
dem vurmuş mevsim sarısına

Kulağımı rüzgara dayayıp
yürüyorum sesine
içimdeki delhizlerin izinde

Buruk masallarda imrendiğim hayat
sihri bozuk bir kilit vurdu kalbime

Damarlarımın suyu çekildi
Bu çorak sevda mahsülünü
kime bağışlayacak

Aşkın yordamıyla yürüdüm yollarda
Melekler bakar
hüznümün kuyusuna
çeker beni karanlığa
anıların yaraları
Ki
gözler zamanla görür karanlıkta

Gün söküldü şafaktan
Yarasalar öldü
geceyi görmeden

Arakentlere saldım
yalnızlığımı
Artık acısından geçilmez
girdiğim her kentin çehresi
olmaz ağlayanı
dilsiz sevdaların
MUSA BİLİK