5
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
2501
Okunma

Kanadı kırık memleketin topraklarında
Sabahına küsmüş intiharda şafaklar
Kendinden korkuyor karanlık
Kasım çiçekleri adından soyunmakta
Dokuzu beş geçerken yüzler
Bozmuyorsun üsturubunu
Bağdaş kurup deklare yarınlara
İnadına inanç diriltiyorsun sırtımızdan
Kaynıyor bahtı kara Anadolu
Bayrak öksüz, sevincimiz isyan
Şeytanlara azık gözyaşları
Analar hala yas tutuyor ardından
Mağrur ve gururlu
Herkes Kemal herkes Atatürk
Bir o Mustafa…
Bir o utanmıyor damarındaki kandan
Susadık varlığımıza
Uyku bile arlanıyor uyuşan ruhlardan.
Sen bize inandın ama biz kendimize inanmayı beceremedik. Affet…
Habibe Ağaçdelen