Bir sevda takıldı geç zamanlarıma
Yoktu okuma yazması, sağır ve dilsizdi
Ne söyledi ne dinledi
Büsbütün sarıldı yüreğim, ruhum, bedenim korkulara
Büsbütün dağıldı, saçıldı sevdam toplayamaz oldum

“Üstelik bununla da kalmayıp, ben de seni seviyorum.
Valla çok seviyorum.”
Bunu sen mi yazmıştın. Ben mi uydurdum.
Bir gidiş gittin. Sonrasında tek ben söyledim, ben duydum.

Yasak kapılarına yaslandım, ıslandım boranlarda
Kirlendi üşüdü sevdam, çıplak kaldım,
Küçüldü yüreğim gözlerinde, aşağılandım
Çılgın bekleyişlerde komiktim, dengesizdim
Çabalarım saçmalık, ben gereksizdim,
Kah umudum yüreklendirdi, çaldım kapını
Kah kovulmalardan yıldım, korkulu karanlıklara sığındım
Sonunda astım duymadığın haykırışlarımı kapına
Yumdum gözlerimi gizli alaylarına
Şimdi bende emniyette bir ben, tek başına
Umudun kesildiği yerdeyim.
Ben alışamadım sana, anlamadım
Önemi yok, sen de beni anlama.

Oysa içim seni nasıl da istiyor, nasıl çekiyor canım, bilemezsin
Kıyamadığımsın, kendimden bile sakındığım...
Geç bulduğum, yitirmekten korkup, korkularda yitirdiğim
Aşkım, ruhum, sevdam canımsın.