Ömür En Büyük Yalandır*



Bir gemi hazırla, yalnız ikimiz için
yola çıkıyoruz, topla anılardan ne varsa
perdeler açık dursun,kıpır kıpır omuzlarında
sakla mehtabı, dilsiz yerinde gecenin
sevdiğim çiçekleri bırak pencereme
içimdeki seni al, ser sulara
ne yaşadıksa sil geçmişten
tersyüz et mevsimleri, martı seslerine ekle
belki güzeldir, boynu bükük birkaç söz
ne demiş kafesteki bülbül
ömür en büyük yalandır
aşk ve özgürlük olmayınca.



Sorarım sana, neden hep böyle yabancıyım ben?
sevmiştim bir zamanlar, sessiz ve karşılıksız
küstüysem, yaşam soluyorsa intiharını
bil ki suçlusu sensin
artık görünmüyorsun düşümdeki kentlerde
rüzgârla esen başkasının kokusudur, yüzümle çakışan
şimdi,
adını saklayan adsız bir sokak gibiyim
bilmem ki seni nasıl anlatmalı
göçmen kuşlar uçup gitti, menekşeler soldu
körlendi yalın kapılar
ne bir dost, ne de yükümü taşıyan karıncalar kaldı.



Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir
30.10.2010
Saat. 14. 16