Geçen gün.
Dostumu gördüm.
Çökmüştü.
Beli bükülmüş.
Zor yürüyordu.
Sarıldık.
Nasılsın dedim,
Hiç sorma dedi.
Bastonuna yaslanıp durdu öylece.
Meğer çok hastaymış.
Geçenlerde evladını yitirmiş.
Üzüldüm.
Eski günler geldi aklıma.
Sokaklarda oyun oynardık.
Bazen Harputa çıkardık
Gezer eğlenirdik.
Delikanlı mert.
Adam gibi adamdı.
Gözünü budaktan esirgemezdi.
O benim dostumdu.
Koluna girdim biraz ilerledik.
Ağladı hıçırıklarla.
Vah, Vah dünya.
Her şey yalanmış.
Durdu.
Kalbime hançer sokuldu sanki.
Sen üzülme dedi.
Sigarasından derin bir nefes çekti
Ah ulan ah.
Ne günlerdi o günler.
Üzülme geçer dedim.
Geçmese ne yazar, olan olmuş zaten.
Allah büyüktür, dedim.
Yüzüme baktı gözleri doldu.
Evet dedi.
Helallik istedi.
Yavaş adımlarla yürüdü.
Arkasından baka kaldım.
O benim dostumdu.
Sonra duydumki.
İşte Dünya.
Yazık oldu dostuma...

Oktay Çöteli