Dünya bir filim seti, yaşananlar nümayan.
Bu sahnede rol alan, gülenden çok ağlayan.

Hayatın sarp yolunda, insan yorgun ve bitap,
yaşananlar hayaldir, görülenler bir serap.

İki kapısı var ki, bir birinden karanlık,
Maziye bak zulumat, atide yok aydınlık.

Kimse bilmez rolünün, mahiyeti ne imiş,
Nereden geliş sormaz, ne için gönderilmiş.

Her günde yeni bir rol, bir birine bezeyen,
Ardı arkası gelmez, bir birini izleyen.

Meçhuller kol geziyor, filmin her sahnesinde,
Kayan bir yıldız gibi, bir şey durmaz yerinde.

Kimse bilmez nereden, sahneye geldiğini,
Vakit bulup soramaz, nereye gittiğini.

Daldan düşen bir yaprak, deli rüzgâr önünde,
Yapayalnız kalmıştır, kendine geldiğinde.

İşte hayat bukadar, başı ve sonu buymuş,
Ona gönül verenler, gör nasıl pişman olmuş.

Gelenler kalamıyor, gidenler dönemez Ha! !
Hayattan tek sermayen, Kurandan bir Fatiha.