Ben aşkı, sevdayı onda öğrendim
Unutmam mümkün mü ahirim odur
Onunla ağlayıp, onunla güldüm
...Yaşadığım dünya, şehirim odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Hayati bölüştük, maziyi kurduk
Yıllarca hal, hatırımızı sorduk
Açlık, susuzluğa göğüsler gerdik
...Gelecek, geçmişim tehirim odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Bir çatı altında ömrümüz geçti
İçtiğim bardaktan suyumu içti
Her türlü derdini, sırrını açtı
...Mutluluk, huzurum sinirim odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Hiç belli etmedi sızıyı, derdi
Aşk denen yaramı kendisi sardı
Ruhuma rahatlık, serinlik verdi
...Mas mavi denizim nehirim odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Gözlerine bakınca bitiyor gam
Yıllarca baş başa konuştuk akşam
Bir birimizi sevdik sırılsıklam
...Kalbimdeki sevdam sihirim odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Aslan gibi iki tane koç verdi
Yorulup yıkılsam bana güç verdi
Hastalandım eliyle ilaç verdi
...Haç, Mekke, Medine Kahire’m odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur

Paylaştık kaderi aldık nasibi
Hayatı bölüştük bir ekmek gibi
Benim yoldaşım kalbimin sahibi
...Evimin kadını, Mahire’m odur
...Unutmam mümkün mü ahirim odur


Necati KEÇELİ
İZMİR