Ey yalnız gelip, yanlış giden,
Duyuyor musun BENi ?

Birgün dönersen bu sokaklara,
Bil, darağacında yükün benim...
Gün gelir gidersen de uzaklara,
Bugün yarin, o gün elim.

Sesim sessizliğinle uyum içinde,
Sessizliğinin dinleyicisi benim...
Varlığım yokluğuna tül perde,
İsyanlarda perdeyi açan elim.

Dilim gönlünün lisanına tercüman,
Gönlünden kopan gönlümde benim...
Varlığım hep yokluğunda numayan,
Yokluğuna sebep her ademe kinim.

Gizleyip kelamını, tutunca dilini,
Beyninde çınlayan uğultu benim...
Kaçarken attığın her adımda,
Omzundaki tek yük benim...

Bugün gittin ya benden,
Bil ki gününün her saati benim...
Nazarını saklayıp kapatınca gözünü,
Bedenine çöken karanlık benim...

Ne müthiş bir darbedir bu!
Hüznün benim...
Sevincin benim...
Bitmesini beklediğin bitince,
Sendeki her yeni başlangıç BENim...