O resim aklımı başımdan aldı,
Vah güzel Türkiye’m, oy Çanakkale’m,
Gönül tellerimde drama çaldı,
Derinden derine duy Çanakkale’m.

Anadan, babadan, yardan ödevli,
Şehit olmak için hepsi görevli,
Kimisi nişanlı, kimisi evli,
Kimi daha tüysüz, toy Çanakkale’m.

O vahşet içinde ekmeği aşı,
Açlıkla sefalet, kanla gözyaşı,
Bize miras kalan toprağı taşı,
Daha hak etmedik vay Çanakkale’m.

Bir gün onlar gibi aş yiyemedim,
Dolaklar sarınıp üst giyemedim
Ve fa borcum vardı ödeyemedim,
Her varımı benden soy Çanakkale’m.

Şehvet köpeğini besle ha besle,
Bizde borç bıraktık, gelecek nesle,
Ey Mehmet’im deki en yüksek sesle,
Sen olsun aslına, uy Çanakkale’m.

Anmak değil yılda bir kere anmak,
Yanmak değil köze değmeden yanmak,
Gamsızların işi, kandırmak, kanmak,
Unutmak ne berbat, huy Çanakkale’m.

Çekip aldın yine beni derine,
Maksat hâsıl olup gelmez yerine,
Selam olsun komutandan erine,
Kanlı savaşlara doy Çanakkale’m.

İki dedenin de şehit torunu,
Soyadıyla özdeş, dertli sorunu.
Yanan ocakların getir korunu,
Yaralı kalbime koy Çanakkale’m.

05.11.2010…Mustafa YARALI