Gecenin 12’sin de bir çelme attım sensizliğe,
Düşüverdi oracıkta !
Elleri bağlı,
Gözleri kapalı,
Sözleri yaralı,
Yalnızlığımla boğuşurken;
Sen geldin aklıma, ne kasım da ne ocakta.
Sendin yıllardan,
Aşktı aylardan,
Gururdu günlerden.
Bekledim...
Çok bekledim seni avlusunda gecenin,
Ne cümlenin sonuydu ne de hecenin...

Sabır !
Çok sabır ettim meyilken aşkına,
Bak yemeklerim bile pişmiyor, sen tuz olmayınca aşına.
Ürkek yüreğim sana cesur bir tek !
Niye mi ?
İşte bunu anlayamazsın !
Yolunun bittiği,
Yüreğinin eridiği,
Sabrının tükendiği nokta da bulursun cevabı ancak...
Sus ağlama ne olur,
Her gece sana uyudum,
Her sabah sana uyandım,
Her aşımda seni pişirdim,
Her yolda sana yürüdüm ben !
Yetmedi sana !
Daha ne uğruna ağlıyorsun ne !
Aşk mı ?
Sanmam.
Aşk dediğin; Soğan, ekmek yerken bile,
Cami önünde dilenirken bile,
Asırlar üzerinden geçse bile,
Yolunu kaybederken, kapıyı son kez çarparken bile;
Bitmeyen, tükenmeyen, sonu gelmeyendir...

Aşk; Uçurumdan aşağıya atlarken;
Dur atlama değil,
Bende geliyorum denen andır...
Hala ağlıyorsun !
Peki bunlardan birini yaparmısın sende !
Kaçmak mı ?
O yok içlerin de,
Yazık...
Hep kaçtın sen ceylan yüreklim hep !
Son kez soruyorum;
Var mısın ? Yok musun ?
Kutularda ki her ihtimal için var mısın gülüm !
Birinde aşk,
Birinde ölüm.
Birinde kaçış,
Birinde mutluluk.
Birinde huzur,
Birinde sağlık.
Birinde cesaret,
Birinde ayrılık.
Birinde ben varım !
Sadece iki hakkın var,
Teklif ise; Aşk ve ben.
Seyirciye sormak yok !
Sadece sen söyle gönül sızım, yalnız sen...

Biliyorum kaçış diyeceksin yine !
Nereye kadar bu kaçışlar,
Olsun canın sağolsun...
Ben aşkına nöbet,
Gözlerine hasret,
Gidişine nefret;
Bekleyeceğim..
Sen aşkımıza ettin ihanet,
Bir kere de bekleyip sabret,
Ummazsan rabb’inden başkasından medet;
Gün bize de doğar elbet !

Aşkına bir beni mi buldun kiracı,
İnan ben değil,yüreğim bundan davacı.
Sus ağlama yeter !
Ne uğruna ağlıyorsun hala !
Gitmeyi seçtin sen,
Güle güle yâr,
Güle güle !
Benle iken hep ağladın,
Bari giderken güle güle git !

Ve bitti...
Ben yine yatağıma uzanıp cıgarama sonkez vuruyorumm çakmağı,
Delicesine içiyorum aşkını yudum yudum.
Akşam oldu ve ben yine sana uyumaya,
Sabah sana uyanmaya,
Kahvaltı da çay niyetine gözlerini içmeye,
Kahvaltılık yerine yalanlarını yemeye niyetliyim...
Sonunda yıllarca süren bekleyiş son buldu !
Sabahın yedisinde kapımda yeşil bir arabanın durduğunu gördüm buğulu camın silinen yerinden.
Gittim bir de ne göreyim !
Hareketsiz bedenin,
Bembeyaz yüzün,
Simsiyah göz kapakların ve cansız sevdiğim !
Allah’ım neler oluyor !
Gelin arabası yerine,cenaze arabası mı gelecekti bu gün görmemiş kapıma...

Meğer, meğer dayanamayıp bensizliğe dönerken bana,kaza yapıp can vermişsin Kadersizim !
Ölmek istiyorum !
Yaşamak buysa ölmek düğün gelir bana !
Demek sende okumaya gittin ha,
Ölüm denen o soğuk türküyü.
Şimdi nasıl vereceğim ellerimle seni kara toprağa !
Nasıl kıyarım gül yüzüne sevdiğim nasıl !

Uyan yarim uyan,ölemezsin sen bensiz !
Nafile...
Çok geç,
Herşey bitti artık !
Sen asıl beni öldürdün beni kendini değil !
Bir gram aşk,
Bir kilo ayrılık,
Bir ton ölümdür şimdi senden bana kalan..
Elveda uykum,
Elveda kahvaltılığım,
Elveda yalanım,
Elveda tuzum, şekerim.
Elveda sen yıllarım,
Aşk aylarım,
Gurur günlerim..
ELVEDA...

SERHAT ERTAŞ