Yine oldu gece.
Beni benden alan geceler...
Özgürlüğüme kahpe bir kurşun sıkılmış gibi,
Üzerime çöküyor gece.

Bütün sevdiklerimi benden alan geceler,
Nice insanı sinsice katleden geceler
Lokmanın bile yarasına derman olamayan geceler
Bari benin yalnızlığıma derman ol.

Ah geceler, sırdaşım geceler…
Bir kapı sesi istiyorum.
Yalnızlığıma ortak olmak isteyen bir kapı sesi
Ah bir duyabilsem o sesi…

Vuslat diye karış karış
Toprağını öptüğümüz memleketin
Üzerine çökünce geceler
İçimdeki benden soyunup
Bambaşka bir kimliğe büründüren geceler.

Karıncaların gelmesinin istemedikleri
Bir davetsiz misafir mi?
Neden örtünüp yalnızlığa kapatmışlar kapılarını
Deliksiz mahzenlerinden sıyrılıp uğramıyorlar bana.

Güneşim nereye gitti?
Bütün her yeri aydınlatan güneşim!
Bu siyahları kim verdi bana
Bulun, bulun onu.

Bu kelebekler kimden şikâyetçi?
Ömürlerinin yarısını bir gecede karanlıkta geçirten kim?
Karanlığa aldırma, çırp o güzel kanatlarını,
Ölüme inat.

Bak ne güzel ışık saçıyorlar
Karanlığa inat böcekler.
Karanlığın, sessizliğin ortasında
Yakmışlar isyan ateşlerini.

Bir rehber misali
Yol gösteriyorlar öksüzlere yetimlere
Bana da gönderin bir ışık parçası
Ben de göreyim yolumun önünü.
Ben de katılayım dervişler kervanına, ben de.

Veysel POLAT
Şaban DAŞ
www.kabilcevzsairi.com