Yar..
Ne kalmıştı geriye
Senden gayrı, yüreğimden
Çıkmıyor elem ve acı
Umutlar ve vaatler nerde kaldı,
Söylesene ahımda ki suskun hancı
Gün bitiyor ama içimin titremesi
Hiç dinmiyor, bilmem kim davacı
Sanki gönlüm gam ile sevdalı,
Hicran ruhumda vücut bulmuş ne acı

Ne hilalin
Asarında bir muştuya abadım,
Ne aşkın firkatinde arım
Bilmem ki neden bu hüznü yıllarca
Yudumlarım, sessizce ağlarım
Ey figan ettiren naz, ne kadar sazende
Naifliğinde nüksetsen pek az
Hani nerde kaldı ruhuma şifa sunan
Niyaz neden kalbimde ihsan az

Ne medyun olan
Ne de yolun emniyetinden
Yoksun olan bir canım
Ne lal olmuş dil için perişanım,
Ne fermanlaşan edepten sakınanım
Ruhumun bigâneliğinden sudur
Eden feryatlar için kuşatır bu sızım
Bahtın sahnesinde başlıyor
Şaşkınlığım, ben aklı evveli ne yapayım

Ufuklar
Nazarımda kararır oldu,
Ne gecem, gündüzüm feyizle doldu
Niçin dile gelen sevdalar kalbim
İçin bir nizamı ibret olmadı, soldu
Manaya mücerret kılan hakikat için aşk,
İstikamet için bir umuttu
Nefesin ulviyeti, aklın bahşedilen
Nimeti, kalbin suhuleti kurutuldu

Bilmem ki
Nereye gitmeliyim ve
Hangi meclisin şevkiyle dirilmeliyim
Filizlenmeyen umutları hangi
Toprağın insicamından temizlemeliyim
Nefsi nasıl ayrık otlarından
Temizlemeliyim ve aşka iltica etmeliyim
Hakikat huzurunda ruhumu
Bu esaretin prangasından azat etmeliyim

Mustafa Cilasun