Düşlerimde kimi kez ateşle oynuyorum
Bakıyorum yanıma yöreme hiçbir şeyler yok.
Uykularım kaçıyor
Sonra mektuplar yazmak geçiyor
Duras gibi içimden
Yazmayı öğrenmeye çalışırım sanıyorum
Ama anlamıyorum yanıyor birden
Elimdeki kağıtlar yanıyor.

Kandırmak mı dersin
Hayır
Asla

‘’Yazarken /Değdirir gibiyim/Yüzünü /Senin yüzüne ‘’
Diyordu Dağlarca

Sonra
Derin avunmalar içinde
Karanlıklarda buluyorum bukle bukle saçlarını
Uçsuz bucaksız sonsuzluğa bakan gözlerinden aydınlanıyor odam
Sende yaşadığıma yeniden inanıyorum.


Bir kez daha duyumsatma bana yanımda olmadığını
Kapıma gel ki ışıdığını bileyim günün.
Bir sabah düşsün penceremden içeri.
Sabah getirsin seni bana.

Gel ki.
Düşlerimin /mektuplarımın dışında
Yüzümün yüzüne değdiğini bileyim

Ben ilkin yanmayı sonra kavuşmayı
Ve tüm zamanlarda sevmeyi senden öğreneyim.